Maynard James Keenan

Yakışıklı değil.. Koskoca Google'a ismini yazıp aratsanız, doğru düzgün resmini bile bulamazsınız. Ben söyliyim nasıl bir adam olduğunu. Kısa boylu, çirkin, çoğu zaman kel çoğu zaman da acayip saçlı bir adamın teki.

Evet hiçbir zaman bebek yüzlü olmadı. Ya da günümüz kızlarının yeni merakı olan 'androjenik' bir vokal olmadı. Yüzünü ya da fiziğini hiçbir zaman kullanmadı ya da parmaklarını birbirine birleştirip anlamsız el hareketleri yapmadı konserlerinde.. Seyirciyle coşmadı, seyirciyi gaza getirmek için 'jumpdafuckup' demedi ya da 'maraba istanbul' diyerek bize jest yapmadı. Hiçbir zaman seyirciye oynamadı. Hep mesafeli.. Yaptığı şarkılarda mesafeli, röportajlarında mesafeli, fotoğraflarında mesafeli, konserlerinde mesafeli.. Çoğu konserinde en arkaya bir yerlere geçer şarkısını söyler, kendinden geçer gider. Hiçbir zaman beğenilmek ya da ilgi çekmek gibi bir derdi olmadı.

Belki de hiçbir zaman bir 'rockstar' olamadı.. Bırakın rockstarı, star olamadı ya da olmadı. Olmak istemedi...

Ama hep farklı... Ne yaparsa yapsın farklı. Gizemli, belki de erdemli.. Hep kendini saklı tuttu bir şeylerden, insanlardan. Müziği sadece kendini tatmin etmek, içindeki müzik yeteneğini doyurmak, ticari amaç gütmeden, çok satsın da para girsin cebime diye 'best of tool' albumu çıkarmadan yapılabiliceğini de gösteremedi. Ya da gösterdi, 'herkes' göremedi.

Şarkı sözleriyle, anlatmaya çalıştıklarıyla/anlattıklarıyla, sesinin insana verdiği inanılmaz duygularla ve huzurla yaşattıklarıyla peygamber olduğunu düşündürttü. Kim bilir bir dinin habercisi belki de.. Bize bu yolla ulaşmayı uygun buldu.

Peygamberlik, din safsatalarını bir kenara bırakırsak, duygularından, benliğinden arınmışlığın dibine vurmuş, 3. gözü eksik bir adamdır Maynard James Keenan. Biz onun 3. gözünü görebiliyoruz. Onu görebilme şansına eriştiğim için kendimi şanslı ve gururlu hissediyorum. Çünkü onun gibisi bir daha gelmeyecek...